Η Αγία Κόρη, πανέμορφη περιοχή,
απ' τις ομορφότερες τοποθεσίες της ορεινής Πιερίας,
τέσσερα χιλιόμετρα από το χωριό Βροντού.
Οργιώδης βλάστηση, χορταίνει το μάτι πράσινο,
ο Όλυμπος ανταριασμένος
μετά από 175 σκαλοπάτια
το εκκλησάκι της Αγίας Κόρης.
Ο χείμαρος δίπλα απ'το εκκλησάκι πηγάζει ψηλά απ' τον Όλυμπο,
Μια ώρα πεζοπορία απ'την Αγία Κόρη υπάρχουν τρεις λιμνούλες, δεν έχω ανεβεί εκεί ψηλά.
Φυσική γέφυρα για τους τολμηρούς πάνω απ' το χείμαρο.
Και τα φριξομάντιλα!
Γνώριζα τη συνήθεια από αφηγήσεις παλαιότερων στο χωριό μου. Αν κάποιος πάθαινε τρομάρα (φρίξη), τον πήγαιναν στην εκκλησία μ' ένα μαντίλι δεμένο στο κεφάλι, όπου τον διάβαζε ο παπάς για να του περάσει η "φρίξη", και το μαντίλι το κρεμούσαν στην εικόνα ενός αγίου. Ακόμη παρόμοια αφιερώματα έκαναν οι άτεκνες, οι ερωτευμένοι για ν' ανταποκριθεί το αγαπημένο πρόσωπο, όσοι αναζητούσαν κάποιον δικό τους που χάθηκε...
Όμως αφιερώματα,προσωπικά αντικείμενα κρεμασμένα στα κλαδιά πίσω απ' το εκκλησάκι πρώτη φορά αντίκρισα.
Να τα περιγράψω; Σουτιέν, βρακιά, μαντίλια, μπιχλιμπίδια, ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς!
Ας μη βιαστούμε οι ορθολογιστές να κατακρίνουμε τη συνήθεια, οπωσδήποτε είναι θρησκοληψία, αλλά μακάρι να μη βρεθούμε ποτέ στη θέση του απελπισμένου!
Δημοσίευση σχολίου