Του Νικοτσάρα

Αναρτήθηκε από Olympus-Pieria Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

Α'

Τρία πουλάκια κάθονταν τα τρία αράδ' αράδα.

Το 'να τηράει τον Όλυμπο, τ' άλλο την Αλασσόνα,

το τρίτο το καλύτερο τη θάλασσ' αγναντεύει.

"Πάψε, γιαλέ μου, το θυμό, πάψε τα κύματα σου,

να βγουν τα κλεφτοκάραβα, πόχουν τους κλέφταις μέσα,

να βγή κι' ο Νίκος μια βολά ψηλά 'ς τ’ Αργυροπούλι."

Όσαις μαννούλαις τ' άκουσαν, όλαις κινούν και πάνε.

"Νίκο μ', το πού είν' οι άντρες μας, το πού ναι τα παιδιά μας;

-Οι άντρες σας δεν είν' εδώ, νουδέ και τα παιδιά σας,

πάησαν πέρα 'ς το Χάντακα 'ς το έρημο το Πράβι,

πάν να τροχίσουν τα σπαθιά, να πλύνουν τα τουφέκια."

Β’

Τι έχουν της Ζίχνας τα βουνά και στέκουν μαραμμένα;

Μήνα χαλάζι τα βαρεί, μήνα βαρύς χειμώνας;

Ουδέ χαλάζι τα βαρεί, ουδέ βαρύς χειμώνας,

ο Νικοτσάρας πολεμάει, με τρία βιλαέτια,

τη Ζίχνα και το Χάντακα, το έρημο το Πράβι.

Τρεις μέραις κάνει πόλεμο, τρεις μέραις και τρεις νύχτες,

χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, χωρίς ύπνο στο μάτι.

Χιόνι έτρωγαν, χιόνι έπιναν και τη φωτιά βαστούσαν.

Τα παλληκάρια φώναξε στοις τέσσερες ο Νίκος.

"Ακούστε, παλληκάρια μου, λίγα κι’ αντρειωμένα,

βάλτε τσελίκι στην καρδιά και σίδερο στα πόδια,

κι’ αφήστε τα τουφέκια σας και βγάλτε τα σπαθιά σας,

γιρούσι για να κάμωμε να φτάσωμε το Πράβι."

Το δρόμο πήραν σύνταχα κ' έφτασαν στο γιοφύρι,

ο Νίκος με το δαμασκί την άλυσό του κόφτει,

φεύγουν οι Τούρκοι σαν τραγιά, πίσω το Πράβι αφήνουν.

1 Comment

Γ.Μ.Χ Said,

Και ένα τραγούδι για τη Μηλιά και τους Λαζαίους.
Ένας πασιάς διαβαίνει

Ένας πασιάς *διαβαίνει (δις) κι άλλος έρχεται,
μες στη Μηλιά *πηγαίνουν (δις), μέσα στα βουνά,
παλιούς κλέφτες *γυρεύουν (δις), κλέφτες κυνηγούν,
γυρεύουν τους *Λαζαίους (δις), τους αρματολούς.
Λαζαίοι τρων *και πίνουν (δις) μέσα στη Μηλιά,
ζώνουνε *τ’ άρματά (δις) τους, λάμπουν τα ι βουνά
κι αρπάζουν *τα σπαθιά(δις) τους,στους κάμπους τρέχουνε
τους Τούρκους *για να διώξουν (δις), θα γίνει μακελειό .

Posted on 9 Μαρτίου 2012 στις 11:42 π.μ.

Ολυμπος - Πιερια